Ice

Just me
2012-08-13 20:11:27 (UTC)

Nooit gedacht hier nog eens..

Nooit gedacht hier nog eens terug te komen..niet gehoopt ook..maar life has a way of things getting back to you.. Myn vader heeft kanker..daar..het staat er dus het moet wel waar zyn.. En wat doe ik ermee..ik schryf. In een poging het te kunnen realiseren,doorgronden,voelen..misschien iets tastbaars achterlaten voor mezelf om later te kunnen nalezen..al heeft dingen teruglezen me al vaker meer kwaad dan goed gedaan. En ik weet nu al dat als ik dit teruglees..als het over is..ik terugverlang naar nu..hoe moeilyk het mss nu al is,het is niets vergeleken met hoe het gaat worden..en dat is eng..onbegrypelyk,onbevattelyk..en zo oneerlyk.. Hy moet my zien trouwen,de kinderen die ik ooit kryg dingen leren en met ze spelen..en al die andere duizenden dingen die vaders moeten doen.. Maar dat boeit het lot,god,wie dan ook niet..uitgezaaid..ongeneeslyk..2 maanden geleden voelde ik me gelukkiger dan ooit en kon het alleen maar fout gaan..bam realitycheck..opeens gaat het over chemo,petscans,plekjes op botten..en gaapt er zo'n enorme kloof tussen ons drietjes en de wereld..de omgeving..vrienden..zelfs myn eigen vriend lykt mylenver weg in een wereld waar vaders wel gezond zyn.. En hoe ga ik dit ooit aankunnen..enig kind..moeder met veel lichamelyke klachten..ik weet het niet..sterk zyn..per dag kyken..niet eens aan denken hoe het je gaat lukken want je hebt geen keus..je bent in deze achtbaan geduwd en die stopt niet meer..




Ad: