Pelgrim

Een pelgrimstocht
2005-07-01 09:06:25 (UTC)

Recht op geluk?

Het was bijna half drie toen ik de deur dichtdeed achter
mijn vrienden en om halfzeven liep de wekker weer af.
Eigenlijk is nauwelijks vier uur slaap niet genoeg voor mij
(heb eigenlijk altijd wel zes uur nodig), maar ik heb er op
mijn werk geen last van, merk ik.
Vandaag is iedereen een beetje uitgelaten, zonder dat er
direct een aanleiding voor is. Er wordt goedmoedig over en
weer gepest, met spitse woordspelingen en gevatte
antwoorden. Wij vangen elkaar in de lasso’s van onze
woorden, trekken elkaar van het paard waarop we trots
rondreden en lachen wanneer we zelf met onze snuit in het
zand duikelen. De dag vliegt voorbij.
Gisteren heb ik trouwens daadwerkelijk de sollicitatiebrief
verstuurd en ik krijg steeds meer zin in de functie. Zoals
al eerder geschreven: geen idee of ik ook maar een kans
maak om uitgenodigd te worden en dan nog: pas in de tweede
helft van augustus worden de gesprekken gevoerd. Mocht ik
de baan krijgen, dan wordt mijn leven wel ongeregelder. Ik
zal buiten kantoortijden geregeld bereikbaar moeten zijn en
ik zal op moeten draven als mijn directe baas ineens naar
een minister moet of een ingelaste vergadering heeft
waarbij de pers hem het lastig kan maken. Maar goed, dat is
allemaal toekomstmuziek. Voorlopig zit ik waar ik zit.
Nog maar even over gisteravond, waarop we weer een
filosofeeravond hadden. Prachtige uiteenzetting van Katrien
Duck (wat is dat toch een oneerbiedige benaming voor zo’n
sympathieke vrouw) over hoe goed het is dat we niet eeuwig
leven, en van de dichter Prins over de vraag of wij recht
hebben op geluk. We hebben heel lang doorgepraat over
geluk. Volgens Prins zijn het maar enkele piekmomenten die
maar enkele seconden duren en Katrien vroeg zich af of
geluk wel iets uitzonderlijks is, of het niet onze
dagelijkse beleving zou kunnen zijn. P (ingevallen voor
Vogel, die af moest zeggen omdat ze moest onderhandelen met
een Amerikaanse uitgeverij) beweerde dat je je op momenten
van geluk er niet van bewust kunt zijn dat je gelukkig
bent. Zogauw je denkt: ik ben gelukkig, neem je volgens
haar afstand en zit je dus niet meer in zo'n ultiem
geluksmoment. De discussie riep allemaal mooie vragen op,
zoals: kan iemand in zijn verdriet gelukkig zijn?
Waarschijnlijk heeft geluk meer te maken met de intensiteit
van gevoelens dan met een onverdeeld positieve ervaring.
Iedereen had een mooie wijn bij zich, en ook de kazen waren
uitzonderlijk. Het geitenkaasje genaamd Merlijn zal ik
zeker vaker gaan eten. Katrien bracht als eindredacteur van
het literaire tijdschrift L. een exemplaar voor de twee
anderen mee, als presentje. Ik had mijn exemplaren net die
dag met de post gekregen. Het waren er nogal wat, want er
stonden drie artikelen van mij in: een interview met Jan
Eijkelboom, een stuk over het boek Mein System van
Nimzowitsch en een artikel over Justus de Harduwijn. Een
man die al vierhonderd jaar geleden de prachtigste
liefdespoëzie schreef, maar ik geloof niet dat iemand het
nog leest.
Vanmiddag even bij Purk, Knorretje en Bommeltje langs om ze
een tas met kleine cadeautjes te overhandigen voor onderweg
mee te geven. Vannacht vertrekken ze naar Denemarken.

Is dat nog de wijn van gisteravond die mij zo laat ratelen?
Ach lezeres, je hebt gelijk. Je krijgt er geen woord
tussen. Je legt je hand op mijn pols en ik doe net of die
er niet is. Het spijt mij. Kan ik het goedmaken? Ik veeg je
haar uit je hals, leg een warme hand in je nek en kijk je
lang aan om te laten zien dat ik het echt meen. Het spijt
me, sorry. Zoen.

Pelgrim




Ad: