Pelgrim

Een pelgrimstocht
2005-05-13 10:25:37 (UTC)

Leeslijst nummer zoveel

Leeslijst nummer hoeveel?

Ik zou gewoon elke week of elke twee weken verslag moeten
doen van mijn gelees, maar er komt steeds niet van, zoals
ik het ook niet red om hier echt regelmatig te schrijven.

De afgelopen anderhalve week vierde ik mijn meivakantie,
dus ik heb wel het een en ander kunnen lezen. Ik blader
niet meer terug in dit dagboek, dus wellicht zit er een
doublure tussen. Kun je meteen controleren of mijn oordeel
over het boek hetzelfde is gebleven.

Ingrid Baal, Doel: liefde (Volstrekt oninteressant boek)
Arnold Clerx, B.A.O.R. (Clerx is een volstrekt vergeten
schrijver. Zijn bekendste boek is waarschijnlijk Schandaal
op Poeloeh Tampah. Ik ga eens het een en ander van deze
beste man lezen en probeer dan in een artikel het stof van
hem af te kloppen. B.A.O.R. –British army on the Rhine is
een interessante novelle)
Jeroen Brouwers, De schemer daalt (weer een deel van
Brouwers’ Feuilletons. Ik hou van Brouwers en heb ook dit
boek weer met interesse gelezen. Een paar mooie essays over
schrijvers die zelfmoord gepleegd hebben, bijvoorbeeld. De
autobiografischachtige verhalen zijn ook wel goed, maar ik
heb het idee dat ik dat nou allemaal wel ken).
Johan Vandenbroucke, Jeroen Brouwers; het verhaal van een
oeuvre (Dik –zo’n 300 bladzijden- schrijversprentenboek
bij de expositie over Brouwers in het Letterkundig Museum.
Rijk geillustreerd, prettig leesbaar, maar voor de
Brouwersfans staat er weinig nieuws in en anderen zullen
het niet lezen, vermoed ik).
Arnold Clerx, Anne Marie (Mooie roman. Niet altijd even
gaaf van structuur, maar het verhaal blijft boeien).

Verder heb ik veel gelezen in de gedichten van Joannes
Reddingius. Ook een vergeten auteur, maar dat is ook wel
terecht. Er is maar weinig dat nog boeit in zijn gedichten.
Als ik niet over hem hoefde te schrijven, had ik het
waarschijnlijk niet gelezen.

Ten slotte spit ik dagelijks wat in het gedachtegoed van
Heidegger. Niet altijd even makkelijk en soms heb ik ook
het idee dat het allemaal niet zoveel voorstelt. Wel
interessant de manier waarop hij onze waarneming
beschrijft. Wij nemen geen tafel waar van 1 bij 2 meter of
een tafel van massief eikenhouten, maar een tafel waaraan
we gezellig kunnen eten of waaromheen ons gezin zich
verzamelt. Met andere woorden: we plaatsen de tafel in onze
wereld, zien de gebruiksmogelijkheden ervan. Zo is dat ook
met tijd. Tijd ervaren we niet als zoveel minuten of zoveel
uren, maar in tijd waarin we een boek kunnen lezen of die
we nodig hebben om op tijd bij de trein te komen.

Nou ja, lees Heidegger er zelf maar op na.

Een andere keer meer.

Pelgrim




Ad: