...Alleycat...

...Alleycat's daily MIAUW...
2002-04-17 09:56:35 (UTC)

Gaaaaaaaaaaatver..........

Wat voel ik me vandaag weer afschuwelijk zeg. Ik voel me zo
vreselijk moe, moe, moe... Vannacht heel erg slecht
geslapen, weer allemaal van die rare gedachten in mijn kop
en kon me weer eens heerlijk NIET-ONTSPANNEN........ ik
werd vanmorgen geradbraakt wakker......ik ging redelijk op
tijd slapen, half twee, maar nu is het 11:43 en voel ik me
nog helemaal geradbraakt. Ik weet dat ik in dit soort
momenten heel erg dramatisch kan zijn en de dingen erg kan
uitvergroten en erger kan maken dan ze in werkelijkheid
zijn, dat komt gewoon dor mijn oververmoeidheid en het feit
dat ik mijn gedachten niet stil kan krijgen. Ik word er
soms helemaal hopeloooos van dat ik geen rust kan vinden in
mijn leven. Waarom weet ik niet meer wat ik wil? Waarom
voel ik me elke dag zo dramatisch en afschuwelijk? Ik kan
in deze leeftijd helemaal mijn draai niet vinden en weet
helemaal niet meer wat ik wil. Het leven wordt steeds
serieuzer vindt ik en de lol die ik in heel veel dingen had
is compleet weg. Wat blijft er over? Wat wil ik verder? Wie
ben ik? Ik zit echt in mijn mid-life crisis, wil gewoon
jong snel en wild blijven, maar aan de andere kan
interesseert dat jong snel en wild me niet meer, maar wat
is de charme van het ouder worden dan? Diepgaand
filosoferen over het leven? Over serieuze dingen nadenken?
Over de dood? Ik stik van de angsten en ik weet niet waar
ze vandaan komen.. Mijn gedachten gaan de hele dag door,
als eindeloze kettingen die aan elkaar verweven zijn. Door
het gebrek aan rust in mijn hoofd krijg ik dan weer van die
angstige waanideeen en angstgevoelens, depressies en
dergelijke. Gister voelde ik me wel oke... maar vandaag is
het weer huilen met de pet op.. het is alsof alle
opgekropte emoties van mijn hele leven ineens omhooog komen
en verwerkt willen worden.... dat ik altijd de stoere bink
heb uitgehangen en dat mijn ware ik zich nu naar voren wil
dringen die zegt: 'Hallo, ik heb ook nog gevoelens hoor!'.
Nou en die 'Ware Ik' wil dan soms hele dagen janken, die
wil alleen zijn, tegelijkertijd heeft hij (Die ware ik)
behoefte aan iemand om zich heen die van hem houdt... Hij
wil alleen zijn maar toch ook weer niet. ik zie mijn
toekomst soms somber in. Ik vraag me af of het ooit nog
goed komt met mij. Mijn hersens hebben de afgelopen jaren
op volle toeren gedraaiden ik vraag me af of dat geen
schade brengt aan je hersenen. Dat ik daardoor niet kan
stoppen met denken. Ik heb het idee dat ik een zware burn-
out heb. De ene dga kan ik me super voelen, dan wil ik weer
heel veel tegelijk en dan ben ik de dag daarna zo vreselijk
kapot. Als ik wakker wordt en ik dreig vrolijk te zijn, is
het net of er een sort duiveltje is dat zegt: 'Je moet je
negatief voelen!', dus slaat mijn stemming meteen weer om.
Ik heb teveel negatieve mensen om me heen gehad, teveel
problemen aangehoord en het allemaal in mezelf geabsorbeerd
en me eigen gemaakt. Ik heb denk ik ook een
persoonllijkheidsstoornis, geen eigen identiteit. Als ik
terugdenk naar vroeger hoe ik toen was, weet ikdat ik zo
ook niet meer ben. Maar wie ben ik dan wel?Ik ben (mis)
vormd door de laatste tien jaar in mijn leven. Ben mezelf
volledig kwijtgeraakt. Tja vraag me ook weleens af: 'Wat
houdt dat nu in? Jezelf kwijtraken?' ik denk eerder dat
het 'jezelf vormen is.... nou ja, we zien wel weer
verder........




Ad: