...Alleycat...

...Alleycat's daily MIAUW...
2002-04-11 08:58:00 (UTC)

Slecht geslapen.......

Wat heb ik vannacht weer kut geslapen zeg...... ik lag weer
zo te woelen en te draaien... ik moest even mijn bed uit om
naar het toilet te gaan en heb nog even met de hond
geknuffeld voor ik weer in slaap kon vallen........ maar
zelf middenin de nacht kan ik me niet ontspannen en blijf
ik dat vreemde opgejaagde gevoel hebben....... en nu is het
dag en voel ik me honds- en hondsmoe. Ik heb straks een
afspraak om een uur maar ik ben bang dat ik na verloop van
tijd daar in slaap ga vallen zo moe voel ik me. Ik moet
helemaal naar Capelle a/d/ IJssel toe omdat ik een DATE heb
met iemand die ik via internet heb leren kennen. Op zich
lijkt het me best leuk en lekker en ik heb er ook wel zin
in... maar mijn beroerde gevoel weerhoudt me... al die
malende gedachten die ik jarenlang gehad heb hebben denk ik
toch iets met mijn hersenen gedaan. Misschien is er toch
iets beschadigd...... mijn
'stoppen met denken-centrum' ofzoiets??? haah kan zelf wel
lchen om die gekke woorden die ik soms verzin. Schrijven is
wel therapeutisch voor mij.. dat wel, maar ik kan toch niet
maar hele dagen zitten schrijven alleen maar om erin weg te
vluchten? Ik wil een oplossing zien te vinden voor dat
gemaal. Ik wil dat het eens een keertje goedkomt met mij
allemaal en dat ik me niet zelfs in mijn slaap zo klote en
opgejaagd voel. Het ene moment weer zwaar depressief en het
andere moment weer super, super intens gelukkig. Enerzijds
ervaar ik de ziekte die ik heb als een vloek. Aan de andere
kant voel ik me gezegend. Het is alsof je in de Hel en de
Hemel tegelijk leeft. Je kan niet kiezen tussen beide
extremen. Is de Hel weg en zit je in de Hemel, vindt je dat
weer saai en wil je weer in de hel zijn. Op ene gegeven
moment gaat die hel weer vervelen en zoek je de hemel weer
op, want op een gegeven moment is hel geen hel meer maar
hemel......... kunnen jullie het nog volgen beste
kijkbuisvrienden??? De Hel doet je niks meer, daar je die
al zolang doorleeft hebt. Eigenlijk zoekt mijn onderbewuste
altijd naar extremen, extremen die nog extremer zijn dan
die ik al beleefd heb. Want niks is meer een uitdaging denk
je dan. Daardoor ontstaan dus ook die depressies vanwege
het doelloze gevoel dat je krijgt wanneer je 'het plafond
bereikt denkt te hebben in je gevoel'...

Mijn gedachten kunnen enorm ver gaan. Maar ik kan ze niet
goed genoeg ordenen om er wat mee te kunnen...... er
structuur in brengen. Ergens is het bij mij vanbinnen
helemaal op hol geslagen en ik moet er maar mee leren
leven. Je omgeving wordt gek van je melancholie. Maar is
blij wanneer je in een opgelaten stemming bent. Als je
manisch bent dus.. Tja, maar ik wil ook niet altijd manisch
zijn. Dat put me zo uit. Hehe de storm in mijn hoofd gaat
eindelijk een beetje liggen nu ik weer wat van me
afgeschreven heb. Ik vraag me soms af of er uberhaupt wel
mensen bestaan die mijn gedachtengang kunnen begrijpen. Tja
met Oscar heb ik dat soms. Hij is ook een Omni-savant. Een
heel apart persoon. Een veel-weter... hij lijkt wel aan
autisme-verwant te zijn. Niettemin kan hij ook als een
normaal persoon functioneren, alleen met wat extra's dus.
Soms is het een zegen om met hem te zijn, hij kan heel erg
leuk en grappig zijn en lief, maar ook een demoon, gemeen
en haatdragend. Dat is het extreme in Oscar. Toch blijf ik
met hem omgaan omdat ik weet dat het ook zijn 'ziekte' is.
Hij blijft voor mij een boeiend persoon. Vorig jaar hebben
we een half jaar ruzie gehad met elkaar maar rond de kerst
kreeg ik ineens 'De Kerstgeest' en zond hem een emailtje...
en het was gelijk weer ouwe jongens krentebrood. Die tijd
afstand tussen ons was goed voor onze vriendschap..... want
we waren TE ZEER BETROKKEN bij elkaar problemen en ik heb
intussen lekker aan mezelf kunnen sleutelen en wat
assertiever kunnen worden. Zeg nu dus ook meer waar het op
staat enzo en kijk niet meer tegen mensen op... pffffff wat
een geratel weer...... ik ga er dan ook een einde aan
breien voor vandaag. Zo zie je maar, weken schrijf ik niks,
maar ineens haal ik alle schade ruimschoots in..... hihi....

Dag lief dagboekje.......ik ga de zon tegemoet.

Wim




Ad: